πανευαγής

-ές, Α

εξαιρετικά ευαγής, ιερότατος, αγνότατος, αμίαντος («αἱ πανευαγεῑς ἐκκλησίαι», Δίον. Αρεοπ.).

επίρρ...

πανευαγώς (Μ)

με τρόπο πολύ ευαγή, ιερότατα, αγνότατα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + εὐαγής «αγνός, αμίαντος»].